พลาสอิฐ

หากมีเด็กนักเรียนชั้นประถมบอกคุณว่า เราสามารถนำขยะจากขวดน้ำดื่มพลาสติกแบบใสไปรีไซเคิลเป็นผลิตภัณฑ์ได้สารพัดชนิด คุณคงไม่แปลกใจเท่าใดนัก แต่หากเด็กๆ บอกว่าเราสามารถใช้ขยะจากขวดน้ำดื่มเหล่านั้นช่วยป้องกันโรคไข้มาลาเรีย นำมาทำเป็นเครื่องปรับอากาศ ทำเป็นฉนวนลดเสียงรบกวน หรือใช้บรรจุเศษขยะชนิดอื่นได้ถึงกว่าครึ่งกิโลกรัม คงเป็นเรื่องน่าสนใจไม่น้อย อย่างไรก็ตาม ประโยชน์ที่กล่าวมาทั้งหมดเป็นเพียงผลพลอยได้ที่เกิดจากการนำขยะจากขวดพลาสติกใสเหล่านี้มาทำเป็น “พลาสอิฐ” ที่เปลี่ยนขยะธรรมดาให้กลายเป็นวัสดุก่อสร้างสุดอัศจรรย์

เมื่อความตระหนักต่อนโยบายด้าน “ความยั่งยืน” กลายเป็น New Normal ของโลก เพราะปฏิเสธไม่ได้ว่าโลกเริ่มส่งสัญญาณที่ชัดเจนมากขึ้น ถึงความบอบช้ำสะสมที่ได้รับจากฝีมือมนุษย์มายาวนานหลายสิบปี ทำให้ทุกภาคส่วนต่างหันมาให้ความสำคัญในการดูแล และลดผลกระทบต่างๆ เพื่อไม่เป็นการซ้ำเติมโลกใบนี้มากขึ้น โดยเฉพาะการวางแนวทางเพื่อสร้างการเติบโตอย่างยั่งยืน ที่ไม่อาจมองแค่ตัวเลขการเติบโตหรือผลกำไรทางธุรกิจแต่เพียงอย่างเดียวได้อีกต่อไป แต่ต้องมองให้ครบทั้งมิติของสิ่งแวดล้อม (Environment) สังคม (Social) และหลักธรรมาภิบาล (Governance) ควบคู่กันไปอย่างสมดุลย์